|
Ρoussin Νicolas, (1594-1665) Classicism 
Ο μεγαλύτερος ζωγράφος του 17ου αιώνα. Λίγα ξέρουμε για τα πρώτα χρόνια της ζωής του, αλλά απ' όταν εγκαταστάθηκε στην Ιταλία, σ' ηλικία 35 ετών, όλη του η σταδιοδρομία καταγράφτηκε λεπτομερώς. Έζησεν όλη τη ζωή του στη Ρώμη, τελειοποιώντας το προσωπικό του στυλ, που θεμελιωνότανε στην αγάπη του για την αρχαιότητα. Ήτανε διανοούμενος κι έζησε περιστοιχισμένος πιότερο από μελετητές, παρά από ζωγράφους, ενώ οι πίνακές του είχανε μεγάλη ζήτηση, σε μικρό κύκλο εκλεπτυσμένων μαικηνών, που εκτιμούσανε το έργο του, λόγω πνευματικότητας της εικονικής φόρμας και των υπέροχων χρωμάτων. Έζησεν ήσυχα και δεν υπήρξε πολυ παραγωγικός, μα εκθειάστηκε και λατρεύτηκε πιότερο από κάθε άλλο της εποχής του. Η φήμη του διατηρήθηκε και μετά θάνατο και το ταλέντο του αναγνωρίστηκε ευρέως, καθώς θεωρήθηκεν υπέρμαχος του κλασικισμού, ρεύματος που κυριάρχησε στη Γαλλική τέχνη, 2 ολάκερους αιώνες.
Γεννήθηκε στο Λεζ Αντέλ, της Γαλλίας, γιος του Ζαν και της Μαρί Πουσέν. Ο ζωγράφος Κεντέν Βαρέν τον ενθαρρύνει να γίνει καλλιτέχνης σ' ηλικία 8 ετών. Το 1619 προσπαθεί να περάσει στη Ρώμη, αλλά τον σταματά ένας πιστωτής του. 3 χρόνια μετά οι Ιησουΐτες του αναθέτουν να φιλοτεχνήσει 6 έργα, με θέμα τον 'Αγιο Ιγνάτιο και τον 'Αγιο Φραγκίσκο Ξαβιέ. Eγκαθίσταται στη Ρώμη το 1624 και καταφέρνει να λάβει συστατική επιστολή, για τον σημαντικότερο μαικήνα της εποχής, τον Καρδινάλιο Φραντσέσκο Μπαρμπερίνι, που 2 χρόνια μετά του αναθέτει του έργο "Ο Θάνατος Του Γερμανικού".
Το 1629 το έργο του "Το Μαρτύριο Του Αγίου Εράσμου", για τη βασιλική του 'Αγιου Πέτρου, αντιμετωπίζεται ψυχρά. Ένα χρόνο μετά, παντρεύεται την Αν-Μαρί Ντιγκέ, κόρη ενός ζαχαροπλάστη! Το 1635, αρχίζει να φιλοτεχνεί σειρά έργων, γνωστή ως "Βακχικά", για τον Ρισελιέ και 4 χρόνια μετά, ύστερα από πρόσκληση του, εγκαθίσταται στο Παρίσι κι εργάζεται στην υπηρεσία του Λουδοβίκου ΙΓ'. Την επόμενη χρονιά, δέχεται να επιβλέψει τις εργασίες διακόσμησης της Μεγάλης Πινακοθήκης του Λούβρου.
Το 1642 αναχωρεί για τη Ρώμη, με δικαιολογία πως συνοδεύει τη σύζυγό του, -γιατί δέχτηκε πιέσεις να μείνει και να κάνει έργα με τα οποία δε συμφωνούσε- κι ουσιαστικά φεύγει για πάντα.
Το 1664 πεθαίνει η γυναίκα του και την επόμενη χρονιά, αφού υποφέρει ήδη από ένα τρέμουλο των χεριών πράγμα που τον εμποδίζει να ζωγραφίζει, στις 19 Νοεμβρίου, πεθαίνει και βάσει επίμονης τελευταίας του θέλησης, με διαθήκη, θάβεται στην Εκκλησία Σαν Λορέντζο Ιν Λούτσινα, στη Ρώμη, με μια σεμνή τελετή, σ' ηλικία 71 ετών.
Αυτοπροσοπωγραφία
Καλοκαίρι
Φθινόπωρο
Χειμώνας
'Ανοιξη
Απόλλων & Δάφνη
Βακχικά Εμπρός Από Το 'Αγαλμα Του Πανός
Κέφαλος & Ωρόρα
Τοπίο
Η Στέψη Του Σκιπίωνα
Ερωτιδείς
Αρκαδία
Καικιλία
Ο Δίας Τρέφεται Από Το Γάλα Της Αμαλθείας
Μίδας & Βάκχος
Νάρκισσος & Ηχώ
Η Έμπνευση Του Ποιητή
Ορφέας & Ευρυδίκη
Παν & Σύρινξ
Παρνάς & Απόλλων
Η Αρπαγή Των Σαββίνων
Φλώρα
Ξεκούραση Έρωτα & Αφροδίτης
Θάνατος
Χορός Πριν Τη Θυσία Του Χρυσού Μόσχου
Θάνατος Σαφείρας
 Το Όραμα Του Παύλου
Η ΑΦροδίτη Σώνει Τον 'Αδωνι
|
