'Noem een kleur onder de tien'

27/01/2009 11:15

In de constructie van de verbeelding moet het koningsdrama in De Kuip zich ongeveer als volgt hebben voltrokken.

Het was maart 2008, de lente lonkte. In de oude woonboerderij in Jubbega, desondanks van alle gemak voorzien, rinkelde de bakkelieten telefoon. Gertjan Verbeek (foto) keek verstoord op. De voetbaltrainer was net bezig de beerput op het erf te dichten, want door de gassen die vrijelijk ontsnapten, waren zijn kippen al een paar dagen van de leg. En dat kun je niet hebben, met Pasen op komst.

Hoewel het belletje ongelegen kwam, nam Verbeek de telefoon toch maar op. 'Hé', zei hij. 'Hó', klonk het aan de andere kant van de lijn. Rotterdam was calling. Het leek de wijsgeren van Feyenoord wel een goed idee hem de nieuwe trainer van de gevallen topclub te maken, zo hoorde Verbeek. Lekker hard trainen, voetballen met de borst vooruit, af en toe de knoet erover en die ouwe, wat onwillige ploeg transformeren tot een horde enthousiaste en fitte spelers. Hij kende dat wel.

Ach, waarom niet?, dacht Verbeek. Hij liet de kippen terstond aan hun lot over, sprong op de Harley Davidson en zette een deuntje op van Bob Seger. Vrolijk neuriede hij mee op de klanken van Against the wind, op dat moment nog onwetend dat de symboliek van de asfaltsong met hem meesuisde. And the years rolled slowly past. And I found myself alone.

Zover was het nog niet toen Verbeek het parkeerterrein van De Kuip op scheurde. Algemeen directeur Eric Gudde en technisch directeur Peter Bosz gaven hem ferme klappen op de schouders. Fijne kerel, ouwe jongens aten krentenbrood. Al was er nog wel één maar. Het honderd jaar oude Feyenoord had zich uitgeleverd aan het modernisme en daarom moest Verbeek nog wel even een psychologische test afleggen.

Waarom ook niet?, dacht de trainer andermaal. Tenslotte was hij mentaal gepantserd tot en met, en dus ging hij vrij en onverveerd de krachtmeting aan met dokter Nikivatskaja, de eminente wetenschapper uit de Oeral. Al fronste Verbeek bij die laatste opdracht wel even zijn wenkbrauwen. 'Noem een kleur onder de tien', opperde de dokter. Stoïcijns als hij is herinnerde Verbeek zich de clubkleuren van Feyenoord en ontleende daaraan zijn antwoord. Rood!

Eureka, het was nog goed ook! Verbeek kreeg zijn psychologische vrijgeleide en opgewekt begon Feyenoord aan de tweede honderd jaar van zijn bestaan. De kleedkamers en de fitnessruimte van De Kuip werden verbouwd en de spierstelsels van de spelers óók. Van de buitenkant zag het er in den beginne aardig uit, van de binnenkant niet. De voetballers van Feyenoord bleken breekbaar als riet, Heracles uit Almelo pakte in de eerste seizoenshelft meer punten dan de trots van Rotterdam en steeds vaker zetten anoniem blijvende spelers in de kleedkamer geniepig een plaatje van Bob Seger op. And I found myself alone. Alleen die onverwoestbaren op de tribune bleven maar juichen en zingen voor Verbeek, in wiens arbeidsethos en non-conformistische gedrag ze hun eigen reïncarnatie in de dug-out van Feyenoord zagen zitten.

Totdat de nieuwjaarsreceptie van de club aanbrak en voorname mannen met vouw in de broek vanachter glazen champagne enthousiast monkelden over herwonnen geloof en voortdurend vertrouwen in Verbeek. Op slag kreeg dokter Nikivatskaja een brain-wave en hij spoedde zich naar de raad van commissarissen. De specialist uit de Oeral bekende direct: hij had tijdens de psychologische test van Verbeek een tikje zitten slapen. Op de vraag 'noem een kleur onder de tien' was slechts één antwoord mogelijk geweest om de juiste trainer voor dit op hol geslagen Feyenoord te kunnen zijn. Namelijk: donderdag!

En dus kreeg Verbeek daags erop zijn congé. De achtergebleven bestuurderen, de leden van de raad van dromedarissen en de spelers hieven het glas, deden een plas, wasten hun handen in collectieve onschuld om vervolgens bedaard neer te zijgen op hun vooraanstaande fauteuils in het gekkenhuis van De Kuip.

Alsof het zo moest zijn diende zich voor de wijsgeren van Feyenoord nog geen 24 uur later al de ideale opvolger aan voor Gertjan Verbeek. In juni komt de Dalai Lama naar Nederland.

Peter Wekking