'Red de pannenkoek'

16/02/2009 12:00

Je zult maar voetbaltrainer uit overtuiging zijn. En al snel erachter komen dat de naam die je ouders je hebben gegeven gemakkelijk wordt uitgevlakt en vervangen door een minder vleiende. Harde Hond in plaats van Huub Stevens (foto). Rambo in het geval Gertjan Verbeek. Of nog erger: pannenkoek. De voormalige San Marco ontheiligd tot de alledaagse vormen van een plak aangekoekte deeg, de voetballerij is een wereld zonder genade. En het zeldzame koosnaampje Super Mario wordt ook alleen maar verleend omdat het indachtig het aloude computerspelletje zo lekker bekt. Niet omdat de negende plaats met NEC in de Eredivisie daar zoveel aanleiding toe geeft.

Je zult maar voetbaltrainer zijn en de onrustigste ogen hebben van ons allemaal, omdat je nu eenmaal alles wilt zien. Moeten eten uit een magnetron omdat je zoals Verbeek in avondlijke uren nog even een kleedkamer van Feyenoord wilt verbouwen. 's Nachts als Stevens waken bij je moeder omdat Danko Lazovic heeft gedreigd langs te komen. In de bedstee van enthousiasme je vrouw een klap verkopen omdat je als tactisch genie hebt bedacht middenvelder Siem de Jong in de spits van Ajax te zetten. Om er de volgende dag achter te komen dat niets nog werkt. Alleen de tegenkrachten.

Je zult maar voetbaltrainer zijn en jezelf vrijwillig uitleveren aan directeuren wier voornaamste visie langs het mes gaat. Zoals in de kolonelsparade van Jan Reker in Eindhoven. Of in het gekkenhuis dat de voormalige gemeentelijke griffier Eric Gudde in Rotterdam-Zuid heeft geschapen. Ze koppelden hun lange-termijnvisie in volle overtuiging aan een trainersnaam, maar ruiloden die een paar nederlagen verder in voor het korte-termijnstandpunt dat de trainer de bron van alle falen is en moet worden vervangen door de volgende zondebok van dienst. Met een meerjarig contract op zak, dat dan weer wel.

Je zult maar voetbaltrainer zijn en je lot een paar wedstrijden per seizoen in handen leggen van assistent-scheidsrechters. Die ziende blinden langs de zijlijn, wier ogen en hersenen de strijd tegen de snelheid van het spel allang hebben verloren, glaszuivere doelpunten verwarren met buitenspel en schreeuwen om de uitvinding van de vlaggende robot.

Je zult maar voetbaltrainer zijn en elke wedstrijd weer bij de uitvoering van je arbeid als een hardnekkige schaduw worden gevolgd door de grootste voetbalhater van het universum. Die vierde official, die niets van het meeslepende spel vóór hem meekrijgt, alleen maar gefocust is op de woorden en gebaren van de werkende trainers naast hem en bij elke stap van zijn studieobject buiten het coachingvak, reageert alsof hij in een verlaten weiland heeft geürineerd tegen schrikdraad.

Je zult maar voetbaltrainer zijn en na een uit de hand gelopen tactisch plan en een nederlaag worden geconfronteerd met de Neanderthalers van de staantribune. Die getooid met bankrovermutsen en beneveld door primitieve woede trainingsvelden bezetten en spelersbussen de doorgang beletten. Aangemoedigd door ons ­ de hijgerige mensen van de media ­die als een orkaan vol afrekeningsdrift over het voetballandschap razen.

Omdat we met z'n allen een conglomeraat van slechte winnaars vormen. Omdat we niet meer kunnen accepteren dat die ene gelauwerde alleen bestaat bij de gratie van talloze verliezers en dat een competitie alleen één kampioen kan opleveren doordat zeventien andere clubs in meer of mindere mate falen. Omdat we niet willen beseffen dat wit alleen zo puur kan stralen omdat er ook zoiets als zwart bestaat. Omdat we het voetbal uit zijn essentie van sport hebben getild en collectief hebben gemaakt tot een zaak van leven of dood.

Je zult maar voetbaltrainer zijn. Dan smeek je in deze barre tijden om wat meer nuchter verstand en minder onontwikkelde emotie. Daarom: red de pannenkoek. En eet eens wat vaker een portie poffertjes.

Peter Wekking