Ptaki pospolite a mało znane
Kapturka (pokrzewka czarnołbista)
Sylvia atricapilla

Wiktor Pawłowski

Najliczniejsza z naszych pokrzewek, osiedla się, zgodnie z nazwą, wśród krzewów, w bujnych lasach, a także na cmentarzach i w ogrodach. Jest wielkości wróbla lecz smuklejsza i w ruchach zgrabniejsza, o grzbiecie szarooliwkowym, a spodzie jasnoszarym.

Stary samiec ma czarną czapeczkę, a samica - brązową (kapturak!). Tylko ta jedna pokrzewka ma tak dobrze widoczne różnice ubarwienia płci. Żeruje w dole podszytu, żywi się bezkręgowcami, a jesienią także drobnymi owocami. Trudna do obserwacji, gdyż jest ruchliwa i przesłonięta gąszczem liści.

Przylatuje w kwietniu; samiec o zajętym miejscu informuje pięknym śpiewem - rozpoczynanym cicho, ale potem pełnym, głośnym, o długotrwałym „fiu fiju fii ...” w melodii kujawiaka. Ponieważ śpiewa aż do połowy lipca, nieobeznani z ptakami przypuszczają, że to słowik jeszcze śpiewa (podczas gdy wiadomo, że „na święty Wit słowik cyt”).

Podwaliny gniazda buduje samiec, a zostaje ono wykończone po akceptacji przez samicę. Wciśnięte jest między gęste łodygi roślin. Zbudowane z załamywanych łodyżek traw, wysłane cieniutkimi trawkami, misterne, lecz bardzo delikatne.

W gnieździe znajduje się 5 – 6 jaj, długości ok. 2 cm., beżowych z rozmytymi, ciemnymi plamkami. Zdarzają się wśród nich podrzucone jaja kukułki. Wysiaduje obydwoje rodziców przez około 13 dni. Pisklęta wykluwają się nagie i ślepe, a opuszczają gniazdo jako kilkudniowe, ale jeszcze nielotne. Dwa lęgi w roku.

 Rodzice zazwyczaj pozwalają się obserwować z kilkunastu kroków, odważniejszy jest samiec. Jeśli ptaki są nieufne należy jak najszybciej oddalić się i więcej nie przychodzić, gdyż łatwo porzucają gniazdo.
Nasze pokrzewki odlatują we wrześniu do wschodniej Afryki, gdzie odżywiają się głównie owocami. Wędrują najczęściej nocą; u pokrzewek stwierdzono wrodzoną zdolność orientacji według położenia gniazd.

fot: Autor