Μαχάτμα Γκάντι (1869 - 1948)


Το πραγματικό του όνομα ήταν Μοχάντα Καραμτσάντ Γκάντι και επωνομάστηκε Μαχάτμα που σημαίνει στα σανσκριτικά «μεγαλόψυχος».
Γεννήθηκε στο Πορμπαντάρ και πέθανε στο Δελχί. Στα χρόνια 1893-1914 έζησε στη Νότια Αφρική ως δικηγόρος, όπου υπερασπίστηκε τα πολιτικά δικαιώματα Ινδών μεταναστών, θύματα του καθεστώτος των φυλετικών διακρίσεων (απαρτάιντ) που ίσχυε σ' αυτή τη χώρα.
Ο Γκάντι ανέπτυξε μία μέθοδο αντιστάσεως χωρίς βία, η οποία έγινε πρότυπό του και στον αγώνα για την απελευθέρωση της πατρίδας του από τους 'Αγγλους αποικιοκράτες, όταν το 1914 επέστρεψε στις Ινδίες και ανέλαβε την ηγεσία τού αγώνα. Κάλεσε το λαό των Ινδιών σε ανυπακοή στις εντολές των κατακτητών, επέβαλε σαμποτάζ βρετανικών προϊόντων και άρνηση συνεργασίας με τις αρχές της αποικιοκρατίας.

Κατά τη θρυλική «πορεία του αλατιού» περπάτησαν το 1934 εκατοντάδες χιλιάδες Ινδοί από το Δελχί στη θάλασσα, σε ένδειξη διαμαρτυρίας κατά του μονοπωλίου άλατος των Βρετανών.
Μετά το τέλος του β' παγκόσμιου πολέμου διασπάστηκε το ειρηνικό αντιαποικιοκρατικό κίνημα σε ινδουιστικό και μουσουλμανικό, με τις φιλότιμες προσπάθειες των 'Αγγλων για εφαρμογή της πολιτικής τού «διαίρει και βασίλευε».

Ο Γκάντι προσπάθησε να διατηρήσει την ενότητα του κινήματος και τις ενιαίες Ινδίες μετά την απελευθέρωση, αλλά δεν έγινε εφικτό να αποτρέψει τις υποκινούμενες αιματηρές συγκρούσεις μεταξύ των δύο θρησκευτικών ομάδων.
Τελικά δημιουργήθηκαν δύο κράτη, οι ινδουιστικές Ινδίες και το μουσουλμανικό Πακιστάν, από το οποίο αποχωρίστηκε στη δεκαετία του 1970 το ανατολικό τμήμα και απετέλεσε το κράτος τού Μπάγκλα Ντες.

Ο Γκάντι δολοφονήθηκε το 1947 από ένα φανατικό ινδουιστή, λίγο μετά την απελευθέρωση της χώρας.