|
|
|
Αλάριχος Α
|
|
|
Alarich I (~370 - 410 μ.Χ.)
Γεννήθηκε σε ένα νησάκι στο δέλτα του ποταμού Δούναβη. Πέρασε τα νεανικά του χρόνια μετακινούμενος με το λαό των Γότθων δυτικά, υπό την πίεση των Ούνων. Το έτος 375, πέντε χρόνια μετά τη γέννησή του, πέρασαν οι Γότθοι στη νότια πλευρά του Δούναβη και έφτασαν σε εδάφη του ανατολικού ρωμαϊκού κράτους. Ο αυτοκράτωρ Βάλης τούς επέτρεψε να εγκατασταθούν ως σύμμαχοι στην περιοχή τής σημερινής Θράκης. Η εγκατάστασή τους σε μια ασφαλισμένη περιοχή και η προσχώρησή τους στον αρειανικό Χριστιανισμό δεν μετρίασε όμως τις τάσεις τους για μετακίνηση και έτσι εκδήλωσαν επιθετικά την επιθυμία για διεύρυνση της περιοχής που εγκαταστάθηκαν, πράγμα που δεν έγινε δεκτό από την Κωντσαντινούπολη. Στη μάχη της Αδριανούπολης το 378, νίκησαν οι Γότθοι και σκοτώθηκε ο αυτοκράτορας.
Μόλις 4 χρόνια αργότερα πέτυχε ο νέος αυτοκράτορας, Θεοδόσιος Α να διευθετήσει προσωρινά την αντιδικία με τους Γότθους, επιτρέποντάς τους να εγκατασταθούν στη σημερινή Μακεδονία. Πολύ σύντομα κατάφερε όμως ο Αλάριχος που είχε αναλάβει εντωμεταξύ την ηγεσία των Γότθων, να αξιοποιήσει την αδράνεια της αυτοκρατορίας, ιδίως μετά το θάνατο του Θεοδόσιου και να προκαλέσει τη διάλυση του ανατολικού ρωμαϊκού κράτους. Οι Γότθοι διαπέρασαν όλη την ελλαδική χερσόνησο μέχρι τη Σπάρτη και προκάλεσαν πρωτοφανείς καταστροφές και λεηλασίες, ολοκληρώνοντας τις καταστροφές ναών και έργων τέχνης που εκτελούσαν με ιδιαίτερο ζήλο εκείνη την εποχή οι χριστιανοί επίσκοποι, αφήνοντας αμφότεροι στο πέρασμά τους σωρούς ερειπίων.
Το έτος 401 στράφηκε ο Αλάριχος προς την Ιταλία, αλλά αρχικά αντιμετωπίστηκε με επιτυχία από το στρατό υπό την ηγεσία του βανδαλικής καταγωγής Φλάβιου Στηλίχου στις μάχες της Πολέντσα και της Βερόνα. Ο στρατηγός εκτελέστηκε όμως το 408 ως συνωμότης από τον αυτοκράτορα της δυτικής αυτοκρατορίας, τον άλλο γιο του Θεοδόσιου, Ονώριο και ο στρατός έμεινε περίπου ακέφαλος, οπότε βρήκε ο Αλάριχος ευκαιρία να επανέλθει και να καταλάβει τελικά το 410 τη Ρώμη. Οι σφαγές και λεηλασίες λέγεται ότι διήρκεσαν τρία μερόνυκτα και οι καταστροφές σε μνημεία και έργα τέχνης ήταν ανυπολόγιστες. Ανάμεσά τους καταστράφηκαν ή αφαιρέθηκαν και όλα σχεδόν τα έργα τέχνης που είχαν λεηλατήσει κατά καιρούς οι Ρωμαίοι από την Ελλάδα, την Παλαιστίνη, την Αίγυπτο κ.α. και είχαν μεταφερθεί στη Ρώμη. Για την ειρωνία της ιστορίας πρέπει να αναφερθεί ότι, αυτός ο αμύθητος λεγόμενος «θησαυρός των Γότθων», λεηλατήθηκε αργότερα κατά ένα μέρος από του Φράγκους του Χλωδοβίκου και κατά το υπόλοιπό του μεταφέρθηκε στο βισηγοτθικό κράτος της Ισπανίας, όπου εκεί λεηλατήθηκε και πάλι με την επέλαση των Αράβων. Η πτώση της Ρώμης που συνετάραξε τον κόσμο εκείνης της εποχής, αποτελεί μέχρι σήμερα ένα από τα σημαντικότερα ορόσημα της παγκόσμιας ιστορίας. Μερικές δεκαετίες αργότερα (476) έπαψε και τυπικά να υφίσταται η Ρώμη ως ανεξάρτητη δύναμη, μετά από μια πορεία περίπου 1200 ετών από τη μυθική ίδρυσή της.
Μετά την άλωση της Ρώμης προχώρησε ο Αλάριχος νοτιότερα με στόχο να περάσει στην Αφρική, πέθανε όμως στο τέλος του ίδιου έτους στη νότια Ιταλία σε ηλικία 40 ετών. Λέγεται ότι θάφτηκε στην Consenza, στην κοίτη του ποταμού Busento που αποξηράνθηκε επί τούτου, σε σημείο που δεν εντοπίστηκε έκτοτε.
|
|
|
|
|
|
|
