Πολύβιος (202 - 120 π.Χ.)


Γεννήθηκε στη Μεγαλόπολη και ήταν γιος του Λυκόρτα, ενός επιφανούς στρατηγού της αττικής συμμαχίας, πολιτικού και ηγέτη του ιππικού της αχαϊκής συμπολιτείας και ανεδείχθη ο ίδιος σε ανώτατα αξιώματα της συμπολιτείας. Ενώ στην αρχική φάση των πολέμων των Ρωμαίων ενάντια στους Μακεδόνες ήταν ουδέτερος, στη συνέχεια έδειχνε τη συμπάθειά του στους Ρωμαίους. Παρ' όλα αυτά, μετά τη νίκη των Ρωμαίων στην Πύδνα (168 π.Χ.) συκοφαντήθηκε από αντιπάλους ως εχθρός των Ρωμαίων και εξορίστηκε το έτος 167, μαζί με 1000 ακόμα Έλληνες της αχαϊκής κοινωνίας, για 16 χρόνια στη Ρώμη. Εδώ γνωρίστηκε με το νεώτερό του Σκιπίωνα (Scipio Africanus), ο οποίος αγαπούσε τον ελληνικό πολιτισμό. Σταδιακά εξελίχθηκε ο Πολύβιος σε ένα θαυμαστή της δύναμης και του μεγαλείου της Ρώμης.

Η φιλία με τον Σκιπίωνα έδωσε τη δυνατότητα στον Πολύβιο να βοηθάει τους υπόλοιπους εξόριστους συμπατριώτες του και να ακολουθήσει το φίλο του σε πολεμικές εκστρατείες, όπου παρακολούθησε το έτος 146 την καταστροφή της Καρχιδόνας, της Κορίνθου και άλλων πόλεων. Μετά την καταστροφή της Κορίνθου εισηγήθηκε ο Πολύβιος στο Σκιπίωνα ευμενή μεταχείριση των Κορινθίων, πράγμα που αυτοί του ανταπέδωσαν με ένα μαρμάρινο άγαλμα. Η παρουσία του Πολύβιου σε τόσο υψηλά επίπεδα της ρωμαϊκής εξουσίας, του έδωσε τη δυνατότητα να συλλέγει πληροφορίες από επίσημα έγγραφα και διηγήσεις μαρτύρων. Μετά την επάνοδό του από την εξορία, άρχισε να γράφει μια σειρά από 40 βιβλία με τίτλο «Καθολική Ιστορία», από τα οποία έχουν διασωθεί ολόκληρα τα 5 πρώτα και τα υπόλοιπα σε αποσπάσματα. Τα βιβλία αυτά περιλαμβάνουν την εποχή από το έτος 264 π.Χ. και παρουσιάζει τα γεγονότα σε συνολικό συσχετισμό με τις εξελίξεις στον τότε γνωστό κόσμο. Στόχος της προσπάθειάς του ήταν να παρουσιάσει την ανάδειξη της Ρώμης σε παγκόσμια δύναμη και την ιστορική της αποστολή να ανασυγκροτήσει το μεσογειακό χώρο, μετά την παρακμή των ελληνικών πόλεων.

Ο Πολύβιο πέθανε σε ηλικία 82 ετών μετά από τραυματισμό του κατά την πτώση από άλογο.