Φρόυντ Σίγκμουντ (1856 - 1939)


Εκτός της θεωρίας για την εξέλιξη των ειδών του Δαρβίνου, καμιά άλλη επιστημονική θεωρία δεν ήταν τόσο αμφισβητούμενη και παρανοημένη, κυρίως από θρησκευτικούς κύκλους, όσο αυτή του αυστριακού νευρολόγου Φρόυντ για την ψυχοανάλυση που θεμελιώθηκε στις αρχές του 20ου αιώνα. Η θεωρία του Φρόυντ για τις λειτουργίες της ανθρώπινης ψυχής επηρέασε αποφασιστικά την Ψυχολογία και την Ψυχιατρική, αλλά και τη Φιλοσοφία, την Τέχνη και τη Λογοτεχνία. Αρχικά αναπτύχθηκε η ψυχανάλυση ως θεραπευτική μέθοδος, με στόχο να γιατρευτούν ψυχικά αθενείς μέσω της αναγνώρισης των υποσυνείδητων αιτίων της συμπεριφοράς τους.

Στη συνέχεια επεξέτεινε ο Φρόυντ τις διαπιστώσεις του, ο οποίος ήταν από το 1902 καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Βιένης, χρησιμοποιώντας την ψυχανάλυση για την εξήγηση ευρύτερων περιοχών της ανθρώπινης συμπεριφοράς αφού, σύμφωνα με το μεγάλο ερευνητή, οι δύο κυριότερες κινητήριες δυνάμεις του ανθρώπου είναι τα ένστικτα τού έρωτα και του θανάτου, τα οποία αποτελούν το κύριο υπόβαθρο των σκέψεων, των αισθήσεων και των πράξεων όλων.

Στη Γερμανία και την Αυστρία απαγορεύτηκε η θεωρία της ψυχανάλυσης από του Ναζί, αφενός λόγω πιέσεων των εκκλησιών, αφετέρου επειδή ο Φρόυντ ήταν εβραϊκής καταγωγής. Το 1939, για να αποφύγει τους Ναζί που κατέλαβαν τη Βιένη, κατέφυγε ο μεγάλος ερευνητής στο Λονδίνο και λίγο μετά πέθανε εκεί.