Φιόντορ Μιχαήλοβιτς Ντοστογιέβσκι (1821 - 1881)


Έδειξε από νεαρός ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τη λογοτεχνία. Για να αφοσιωθεί αποκλειστικά σ' αυτή την τέχνη διέκοψε το 1844 τη στρατιωτική καριέρα που είχε ξεκινήσει κατ' επιθυμία τού πατέρα του και έγινε συγγραφέας. Το πρώτο έργο του Ντοστογιέβσκι, «Φτωχοί άνθρωποι» (1846), είχε επιτυχία και σύντομα ακολούθησαν άλλα έργα. Λόγω διασυνδέσεών του με επαναστατικούς σοσιαλιστικούς κύκλους συνελήφθη ο συγγραφέας το 1849 και καταδικάστηκε σε θάνατο, στη συνέχεια μετατράπηκε όμως η ποινή του σε τετραετή εξορία. Για τα χρόνια του στη Σιβηρία, όπου εκδηλώθηκαν οι πρώτες επιληπτικές κρίσεις, έγραψε στο βιβλίο του «Σημειώσεις από το νεκροτομείο» (1860-62).

Το 1859 ίδρυσε ο Ντοστογιέβσκι το περιοδικό «Βρέμια», με την απαγόρευση της κυκλοφορίας του οποίου έφτασε το 1863 στην οικονομική καταστροφή. Η ζωή τού συγγραφέα, ανάμεσα σε βαρειά άρρωστη σύζυγο και εντυπωσιακή ερωμένη, ζωή ταλαιπωρημένη από ασθένειες, πιστωτές και το πάθος του για τυχερά παιχνίδια, έγινε κόλαση. Παρ' όλα αυτά ή εξ αιτίας τους κατάφερε ο Ντοστογιέβσκι να συγγράψει αυτή την εποχή μερικά από τα σημαντικότερα έργα του, όπως «Έγκλημα και Τιμωρία» (1866), «Ο Ηλίθιος» (1868-69), «Οι δαίμονες» (1873) κ.ά.

Ένας δεύτερος γάμος και η επιτυχία του ως συγγραφέας ομόρφηναν τα τελευταία χρόνια του Ντοστογιέβσκι. Το βιβλίο του «Αδελφοί Καραμαζώφ» (1879-80) ήταν το τελευταίο έργο του μεγάλου συγγραφέα, με το οποίο συνοψίζει τις εμπειρίες όλης της ζωής του.